Mantarların Besinsel Gücü: Makro, Mikro Besin Öğeleri ve Fonksiyonel Potansiyelleri Üzerine Kapsamlı Bir Derleme

Authors

  • Asuman Evrim Uygun Mühendislik Ve Doğa Bilimleri Fakültesi - Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi - Osmanıye / Türkiye Author
  • Mustafa Sevindik Mühendislik Ve Doğa Bilimleri Fakültesi - Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi - Osmanıye / Türkiye Author https://orcid.org/0000-0001-7223-2220
  • Emre Cem Eraslan Mühendislik Ve Doğa Bilimleri Fakültesi - Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi - Osmanıye / Türkiye Author

DOI:

https://doi.org/10.63954/w156k923

Keywords:

Mantarlar, makro besin, öğeleri, mikro besin öğeleri, fonksiyonel gıda, beta-glukan

Abstract

Mantarlar, düşük kalorili yapılarının yanı sıra zengin besin içerikleriyle dikkat çeken, hem geleneksel hem modern beslenme sistemlerinde giderek daha fazla önem kazanan organizmalardır. Bu derleme çalışmasında, mantar türlerinin makro (protein, karbonhidrat, yağ) ve mikro (vitamin, mineral) besin öğeleri detaylı şekilde değerlendirilmiş; aynı zamanda bu öğelerin insan sağlığına etkileri, biyoaktif rolleri ve fonksiyonel gıda potansiyelleri tartışılmıştır. Özellikle esansiyel amino asit profili dengeli protein içerikleri, bağışıklık sistemi destekleyici beta-glukanlar, kalp sağlığıyla ilişkili doymamış yağ asitleri ve B grubu vitaminler ile D2 vitamini sentez kapasitesi, mantarları besleyici yoğunluğu yüksek ve işlevsel özelliklere sahip gıdalar sınıfına taşımaktadır. Ayrıca selenyum, çinko, demir gibi eser elementlerin varlığı, bu organizmaların bağışıklık ve metabolik sağlık açısından tamamlayıcı bir rol üstlenebileceğini ortaya koymaktadır. Bu bağlamda mantarlar, sürdürülebilir tarım ve sağlıklı beslenme stratejileri açısından gelecekte daha fazla değerlendirilmeye açık, değerli doğal kaynaklardır.

Downloads

Download data is not yet available.

Downloads

Published

2025-06-29

How to Cite

Mantarların Besinsel Gücü: Makro, Mikro Besin Öğeleri ve Fonksiyonel Potansiyelleri Üzerine Kapsamlı Bir Derleme. (2025). Wah Academia Journal of Health and Nutrition, 1(2), 4-8. https://doi.org/10.63954/w156k923